Το παρόν πόνημα έχει σκοπό την εξήγηση εξ επόψεως σημειογραφικής τριών
δοξαστικών ύμνων με συγκριτική σταθερά την πρωτότυπη εξηγητική γραφή του
Πέτρου Πελοποννησίου, ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός μουσικός
του 18ου αιώνα, παραδίδοντάς μας ένα πολυσχιδές και περισπούδαστο μουσικό έργο.
Αρχικά, παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με τα μουσικά έντυπα που
μελετήθηκαν, ενώ παράλληλα αναφέρονται στοιχεία της βιοεργογραφίας του Πέτρου
Πελοποννησίου και των εξηγητών που είναι οι Τρεις Διδάσκαλοι (Χρύσανθος εκ
Μαδύτων, Γρηγόριος Λαμπαδάριος-Πρωτοψάλτης, Χουρμούζιος Χαρτοφύλαξ), ο
Γρηγόριος Λαμπαδάριος, ο Γεώργιος Βιολάκης και ο Παναγιώτης Κηλτζανίδης.
Παράλληλα, προσκομίζονται ιστορικά δεδομένα σχετικά με την εξέλιξη της
σημειογραφίας, λαμβάνοντας ως αφετηρία την προσημειογραφική περίοδο και
καταλήγοντας στη «Νέα Μέθοδο» των Τριών Διδασκάλων. Έπειτα γίνεται αναφορά
τόσο στο έργο όσο και στη δράση των ποιητών, οι οποίοι έγραψαν τους προς εξέταση
ύμνους. Συμπεριλαμβάνεται επιπλέον η ελεύθερη απόδοση των ποιητικών κειμένων,
καθώς και άλλες συγκριτικές παρατηρήσεις.
Στον κεντρικό θεματικό πυρήνα του συγκεκριμένου βιβλίου περιγράφονται και
συζητούνται θέματα σχετικά με τον τρόπο απόδοσης της ενέργειας των σημαδιών της
πρωτότυπης εξηγητικής γραφής του Πέτρου Πελοποννησίου, όπως αυτά εξηγήθηκαν
από τους προαναφερθέντες εξηγητές. Αυτά είναι τα ποιοτικά σημάδια (πίασμα ή
διπλή βαρεία, λύγισμα, εκστρεπτόν, αντικενωκύλισμα), οι χαρακτήρες ποσότητας
(χαρακτήρες κατιόντες πέραν της μιας φωνής, πεταστή), οι χρονικοί χαρακτήρες-
αργίες (δύο σύνδεσμοι, κλάσμα, κόκκινη βαρεία, διπλή, κράτημα, απόδομα).
Τέλος, η σημειογραφική μελέτη εμπεριέχει τις εξηγητικές συγκλίσεις και
αποκλίσεις που εντοπίζονται μεταξύ των εξηγητών, όπως επίσης το πλαίσιο των
γενικών αρχών μέσα στο οποίο κινείται η καταγραφή και η απόδοση των μουσικών
θέσεων.
