ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΤΩΡΟΣ - ΚΡΗΤΩΝ ΕΡΩΤΕΣ

ΚΡΗΤΩΝ ΕΡΩΤΕΣ - ΓΙΩΡΓΗΣ ΒΙΤΩΡΟΣ
Κείμενα - αφήγηση: Γιώργης Βιτώρος
Τραγούδι: Βασίλης Σταυρακάκης, Αντώνης Φραγκιαδάκης
Μουσική επιμέλεια: Μιχάλης Φραγκιαδάκης

Αυτό το cd που είναι ένας ύμνος στην ΑΓΑΠΗ και στον ΕΡΩΤΑ, αφιερώνεται στο ζευγάρι της παλιάς καλής κρητικής οικογένειας.
Αφιερώνεται στον άντρα εκείνο που αγάπησε μια φορά στη ζωή του κι ωσάν το αγριοπερίστερο δεν κοίταξε άλλο ταίρι γιατί είχε σύμβουλό του τα λόγια του Ρωτόκριτου: "Εγώ να 'μαι για λόγου τζη και κείνη ογιά μένα".
Αφιερώνεται επίσης στη γυναίκα εκείνη που δεν άπλωσε τα μάτια τζη σ' άλλο άντρα πέρα απ' το στεφάνι τζη, γιατί πάντα είχε στ' αυτιά τζη την αλήθεια της μαντινάδας του Βουλγαρογιώργη απ' τις κορφές που έλεγε:

"Γυναίκα που δεν είν' πιστή δε στέχει σ έναν όρκο,
πάντα σε χέρια θα τη δεις παραμικρών ανθρώπω!!!"

Μ' άλλα λόγια τούτο το cd αφιερώνεται στους ανθρώπους εκείνους που αγάπησαν ο ένας τον άλλο παράφορα και πέρα από τα όρια της λογικής, επαντρευτήκανε, επαιδιώσανε, εσογεράσανε, αλληλοσεβαστήκανε κι αλληλοκλάψανε ο ένας στον ώμο του άλλου
Σ' αυτούς τους ανθρώπους που δώσανε ότι καλύτερο στην Ελληνική κοινωνία:
τα παιδιά τους και για τα οποία παιδιά καμαρώνει σήμερα η χώρα μας. Γιατί δεν πρέπει κυρίες και κύριοι να παρασυρόμαστε από τη θλιβερή και μίζερη εικόνα που βλέπουμε στα ΜΙΝΤΙΑ πολλές φορές. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα μας.
Η Κρήτη του σήμερα προοδεύει και παράγει πολιτισμό κι απόδειξη είναι αυτό το cd που κρατάτε στα χέρια σας και που περιέχει 200 μαντινάδες, ότι καλύτερο στο χώρο του 15σύλλαβου.
Απολαύστε το κι εξηγήστε στα παιδιά σας - αν δεν μπορούν να καταλάβουν- γιατί οι παλιοί μας επεινούσανε μα είσανε ευτυχισμένοι κι αυτό γιατί ψάχνανε τις χαρες της ζωής στα ταπεινά και καθημερινά ρουφώντας τη κάθε στιγμής

"Όποιος τσι μεγαλότητες ζητά ετουνού του κόσμου
και δε γνωρίζει πως επά διαβάτης είν' του δρόμου
Μα ρέμπεται στες αφεντιές στα πλούτη του καυκάται
Εγώ άγνωστο τόνε κρατώ και πελελός λογάται"

Το κυριότερο όμως, αγαπούσανε και το λέγανε ψυθιριστά ή το φωνάζανε με μια μαντινάδα στη καλή τους.
Ενενήντα χρόνο επόθανε ο μπάρμπας μου ο Βιτωροκωστας στ' Ανώγεια και δεν επέρασε μέρα που με το «καλημέρα» να μη πει μαντινάδα στη γυναίκα του. Παράδοση που συνεχίζουν να κρατούν οι γιοι του:

Μπορώ να ζω όταν γροικώ μόνο την εμιλιά σου
γιατί θα παίρνω δανεικούς χτύπους απ' την καρδιά σου

Πενήντα χρόνους μια ζωή σ' έχω στην αγκαλιά μου
χαλάλι σου και το νερό που πιες απ' την καρδιά μου

Στην αγκαλιά σου αισθάνομαι σαν το μωρό κοπέλι
που πέρα από τση μάνας του άλλη αγκαλιά δε θέλει

Χίλιες να βάλω στην καρδιά και πάλι τόπο θα 'χει
μα ούτε καρφίτσα δε χωρεί σαν μπεις εσύ μονάχη

Καλλιά μιαν ώρα δίπλα σου κι ας πόθαινα την άλλη
παρά να ζήσω εκατό χρόνους σε άλλη αγκάλη.

Αν κουραστείς να μ' αγαπάς μη θες το χωρισμό μας
μα με' η καρδιά μου θ' αγαπά φως μου και για τσοι δυο μας

Μια μυρωδιά του κυδωνιού βγαίνει η αναπνοή σου
γι' αυτό μ' αρέσει πάντοτε να βρίσκομαι μαζί σου

Μπορείτε να κάντε stream & download εδώ