Δεκατρία τραγούδια σε μουσικές του ίδιου και στίχους του Γιώργου Κλεφτογιώργου, του Δημήτρη Αδοργιαστού, του Βαγγέλη Βελώνια και δύο της Φωτεινής Λαμπρίδη. Επίσημη προσκεκλημένη του η Ελένη Βιτάλη στο τραγούδι «Οι παρελάσεις». Το πρώτο τραγούδι με τον τίτλο «Το όνομά μου είναι δρόμος», απολύτως κατατοπιστικό και ταυτόχρονα παραπλανητικό για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν αφού ο Σωκράτης Μάλαμας εδώ, μοιάζει να επιστρέφει στις πρώτες του κιθάρες στις «Ασπρόμαυρες ιστορίες» και την ίδια στιγμή να παρουσιάζει έναν καινούργιο ήχο ώριμο και κατασταλαγμένο. Με τραγούδια υπαρξιακά, ερωτικά και ακριβοδίκαια πολιτικά, δουλεύει μουσικά πάνω σε στίχους άλλων σαν να μιλάει ο ίδιος με τον τρόπο που τον γνωρίζουμε και παράλληλα αφήνοντάς μας να αναρωτηθούμε πόσα πραγματικά ξέρουμε για τη μέχρι τώρα διαδρομή του. Τα τραγούδια αυτά θα μπορούσαν και να είναι ολόκληρα δικά του, γι αυτό και μας επιτρέπει να χαρούμε τις συνθέσεις και την ερμηνεία του. Οικεία και συγκροτημένη. Κάθε τραγούδι δημιουργεί ένα μικρό ξάφνιασμα ενώ συνολικά ο δίσκος αφήνει πίσω του ένα αίσθημα χαράς και ικανοποίησης. Είναι σίγουρα ο πιο φωτεινός Σωκράτης Μάλαμας που έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα με τραγούδια λαϊκότροπα, ηλεκτρικά και ισορροπημένες μπαλάντες απόλυτης ελληνικότητας. Χωρίς να προδίδει τη σχολή του παρουσιάζει έναν τίμιο και χειροποίητο δίσκο που θα κερδίσει και εκείνους που στέκονται επιφυλακτικοί απέναντί του. Τα νέα τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που θέλεις να ξανακούσεις οπωσδήποτε.
