ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΞΙΜΑΔΑΚΗΣ - ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΕ ΚΑΛΩ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΞΙΜΑΔΑΚΗΣ - ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΕ ΚΑΛΩ

Οι μουσικές εκδόσεις "ΣΕΙΣΤΡΟΝ" με ιδιαίτερη χαρά σας παρουσιάζουν την πρώτη προσωπική εργασία ενός νέου καλλιτέχνη, του Γιάννη Παξιμαδάκη. Σκοπός μας είναι να δώσουμε βήμα σε νέους ανθρώπους που αγωνιούν, αγωνίζονται, μελετούν, παίζουν, γράφουν, τραγουδούν και ψάχνουν τα μονοπάτια της ζωής. Ο Γιάννης έχει ιδιαίτερη αγάπη στο ρεμπέτικο τραγούδι. Γι’ αυτόν, το ρεμπέτικο δεν είναι μόνο τραγούδι, είναι τρόπος και στάση ζωής. Πρόλαβε τον απόηχό του στα στενά σοκάκια του Λάκκου όπου μεγάλωσε. Εκεί, παιδάκι έπαιζε το μπουζουκάκι του ακούγοντας τις συμβουλές των παλιών μερακλήδων που τον καλούσαν στις παρέες τους. Σιγά – σιγά με τον καιρό άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα στέκια της πόλης του Ηρακλείου και αργότερα σε άλλα μέρη.

Επειδή ο νους του Γιάννη είναι ανήσυχος δεν έμεινε μόνο σε ότι κατείχε. Χρόνια ψάχνει διάφορα είδη του μουσικού μας πολιτισμού και τις σχέσεις που έχουν μεταξύ τους. Ξέρει ότι το καλό τραγούδι και η καλή μουσική λειτουργούν σαν σχολείο, προτείνοντας τρόπους ζωής για τη χαρά και τη δημιουργία κόντρα στα πολλά πρέπει και όρια του ντουνιά. Χρόνια τώρα δουλεύει σκεφτόμενος τα βήματά του. Με πολύ κόπο και μη φειδόμενος χρόνου έφτασε σήμερα να μας παρουσιάζει την πρώτη μουσική του εργασία «Με το τραγούδι σε καλώ».

Τρέχει ο χρόνος και περνά και δεν ξαναγυρίζει. Όμως εμείς τον κουβαλάμε μέσα μας κι όπως ζούμε στο παρόν ψάχνοντας το αύριο ξαναγυρνάμε πίσω γυρεύοντας στοιχεία, ισορροπίες, καημούς, νταλκάδες, πράγματα που καταστρέψαμε, νοήματα και σχέσεις που σήμερα μας λείπουν. Ψάχνουμε ρωγμές στον παμφάγο χρόνο για να βρούμε φωτεινά διαστήματα στη ζωή μας. Ο έρωτας είναι φωτοδότης και αστείρευτη πηγή ζωής. Δίνουν νόημα στη ζωή τα γεμάτα πονηριά και πνεύμα τερτίπια του παιγνιδιού του θηλυκού με τ’ αρσενικό. Όταν ο έρωτας πετά πάνω από τα κεφάλια μας μοιάζει με διονυσιακό θεό. Γι’ αυτό θέλει τραγούδι και χορό. Είναι κρίμα και άδικο να τον ρίχνουμε να κυλιέται στις λάσπες ή να τον οδηγούμε στον Γολγοθά σαν ληστή η να τον ντύνουμε στα κουρέλια και να τον αφήνουμε να παρακαλάει για έλεος σαν ικέτης.

Με το τραγούδι ας βρούμε την ανοιξιάτικη μαγεία του έρωτα. Ο Γιάννης με τους δικούς του στίχους, αλλά και της Αλεξάνδρας Νικολάου ψάχνουν στους δρόμους του έρωτα τις χαρές, τις ηδονές, τις πίκρες κα τους νταλκάδες που γιομίζουν ενέργεια τη ζωή. «Στάλα-στάλα στάζει αίμα η φτωχή καρδούλα μου…». Ο έρωτας άλλοτε ευφραίνει και άλλοτε στεναχωρεί. Προτιμά την τρέλα, την ήττα, τη σταύρωση από τα μέτρια δρώμενα των ανθρώπων που δεν έχουν δύναμη  να κάνουν ότι θέλουν και να ξεπερνούν τα όριά τους.

Ευλογημένος είναι ο Θεός που έλουσε τις γυναίκες ποταμούς ομορφιάς, χαράς, ευτυχίας και πάθους, που τις έκανε πλάσματα επιθυμητά, λατρευτά, που τις προίκισε με’ να στοματάκι γλυκό, φτιαγμένο για φιλιά και χαμόγελα, που τις έπλασε καλλωπίζοντάς τες με λατρευτά κορμιά, κάλλη και αρώματα που προκαλούν ηδονές και πόθους. Ποιος άνδρας δεν νοιώθει να πονεί το στομάχι του και να παίρνει φωτιά ο νους του στον έρωτα των γυναικών. Ποιος δεν ψάχνει τη γαλήνη και την ηρεμία που  του χαρίζει η άβυσσος της γυναικείας ψυχής και η λατρευτή αγκαλιά της. Ποιος όμως δεν υποφέρει ζώντας την αγωνία του γυναικείου καλέσματος για το μυστηριώδες, το άπιαστο, το επιβλητικό και ωραίο ενώ θα τον χτυπά στο μπέτι το κρύο αεράκι του δέους της ζωής.

Στη δουλειά του Γιάννη συμμετέχουν φιλικά ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Λαϊκοί ερμηνευτές με τη δική τους ιστορία στο χώρο. Ο Σταύρος Ντελής στα ’80 του μοιάζει με παλαιϊνό αρχοντάθρωπο που λέει την αρχαία του προσευχή. Η Μαρία Φασουλάκη μας χαρίζει υπέροχες στιγμές. Είναι σαν να κρύβει την αγάπη στη γλώσσα της αποκάτων και η άχνα του στόματός της βγαίνει και μονολογά τη.

Κωστής Μουδάτσος